Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Esse enim, nisi eris, non potes. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Duo Reges: constructio interrete. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quid de Pythagora? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Bork

Sed ut proprius ad ea, Cato, accedam, quae a te dicta sunt,
pressius agamus eaque, quae modo dixisti, cum iis
conferamus, quae tuis antepono.

At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic
in senatu.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.
Iam enim adesse poterit.
Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.
Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.

Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses! erat enim, si cuiusquam, certe tuum nihil praeter virtutem in bonis ducere.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quo modo autem philosophus loquitur?

Quid adiuvas?: Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?
Stoici scilicet.: Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Bork: Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Bork: Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.
Certe non potest.: Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Bork: Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;